«… آمریکا ثروتمندترین ملت دنیاست. اما اکثریت مردم آن فقیرند و آمیرکایی‌های فقیر به نحوی بار آمده‌اند که از خودشان متنفر باشند. … در واقع علی‌رغم اینکه آمریکا ملت فقیران است، فقیر بودن برای یک آمریکایی جرم محسوب می‌شود. در فرهنگ عامیانه نیمی از ملت‌های جهان، به داستان‌هایی برمی‌خوریم که قهرمانان آنها مردمی فقیر اما بی‌نهایت خردمند و پاکدامن هستند و در نتیجه از صاحبان زور و زر بسی شریف‌ترند. میان فقیران آمریکا چنین قصه‌هایی رایج نیست. فقیران آمریکا خود را به مسخره می‌گیرند و از خودد بهتران را بزرگ می‌دارند. به احتمال زیاد در پست‌ترین مشروب فروشی‌ها و اغذیه‌فروشی‌هایی که صاحبان آنها خود از میان فقیران برخاسته‌اند، این سؤال بی‌رحمانه ممکن است روی تابلوئی که بر دیوار آن نصب شده باشد، خودنمایی کند:«تو که اینقدر زرنگی، پس چرا پولدار نیستی؟» …
آمریکایی‌ها، مثل همه انسان‌های جاهای دیگر به چیزهایی معتقدند که به روشنی نادرستند. مخرب‌ترین دروغشان این است که پول درآوردن برای همه آمریکایی‌ها کار آسانی است. آمریکایی‌ها هرگز اذعان نمی‌کنند که حقیقتاً با چه سختی پول‌شان را به دست آورده‌اند و نتیجه این شیوه تفکر این است که بی‌پول‌ها مدام به خودشان سرکوفت می‌زنند، سرکوفت می‌زنند و سرکوفت می‌زنند. برای دولتمندان و قدرتمندان آمریکایی که کمتر از هر طبقه حاکمه دیگری در جهان ــ از زمان، مثلاً ناپلئون به بعد ــ چه به‌طور خصوصی و چه در انظار عموم برای کمک به فقیران جامعه خود قدمی برداشته‌اند، این شیوه سرکوفت، گنج بادآورده‌ای محسوب می‌شود.
بسیاری از پدیده‌های نوظهور از آمریکا شروع شده‌اند. هراس‌انگیزترین این پدیده‌های نوظهور، که در نوع خود بی‌سابقه است، توده‌های فقیران تحقیرشده آمریکاست. اینان نسبت به یکدیگر بی‌علاقه‌اند، زیرا نسبت به نفس خودشان بی‌علاقه‌اند. چنانچه این نکته را به خوبی درک کنیم، رفتار زشت نظامیان داوطلب آمریکایی در اردوگاه‌های آلمان دیگر پدیده‌ای اسرار آمیز نخواهد بود. …»
سلاخ‌خانه شماره۵/کورت ونه‌گات جونیر/فصل۵/صص ۱۶۱-۱۶۳
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
* در آمریکا، ارتش را سربازان داوطلب تشکیل می‌دهند: جوانانی که برای داشتن یک شغل و درآمد ثابت حاضر به هر عمل شنیعی هستند … هرچند کم رخ می‌دهد که جنایتکارانی شبیه خلبانی که بمب اتم ریخت روی ژاپن، دچار جنون شوند.