معرفی فیلم

London boulevard ولی فیلم میخکوب کننده‌ای بود. از آن دسته فیلم‌های گانگستری
باحال که می‌تواند ساعتی چند موقع تماشا و ساعاتی چند بعد از تماشا، ذهن‌ات را
درگیر کند.

یکی از صحنه‌های جالب فیلم، جایی است که
«میچل» قاتل پیرمرد را شناسایی می‌کند، تعقیب‌اش می‌کند و بعد زیر یک پل خودش را
به او می‌رساند. پسربچه [بله پسربچه!] یک آن می‌ایستد و خیال می‌کنی متوجه قدم‌های
میچل شده است، ولی می‌بینی که نه، ایستاده تا آهنگ دیگری را پلی کند، بعد میچل را
می‌بینی که کلت‌اش را گرفته است پشتِ گوش پسرک و هر چه می‌کند نمی‌تواند شلیک کند.
بعد دز انتهای فیلم، وقتی میچل از در خارج می‌شود، ناگهان همان پسر با چاقو ضربات
متعددی به پهلوی میچل فرو می‌کند و می‌گوید: «شنیدم دنبال من می‌گشتی!» لبخند و
بهتِ میچل وقتی صورتِ پسرک ضارب را می‌بیند دردآلود است.

در ترکی مثلی هست که می‌گوید: «رحم إلیه‌ن،
رحمَ قالار» یعنی سر بزنگاه نباید رحم کنی وگرنه پایش را می‌خوری. یک چیزی در همین
مایه‌های فیلم. این اتفاق، مدت زیادی ذهنم را درگیر کرده بود: چه چیزی موجب شد
میچل او را نکُشد؟ تقدیر؟ درست مثل آن فیلم «The
assassination of JESSE JAMES » که شخصیت اصلی فیلم [جسی جیمز] توسط کسی کشته شد که سر بزنگاه نیرویی
مانع شده بود تا به دست جسی جیمز کشته شود.

[درست مثل سهرابِ بینوا که به رستم رحم
آورد و بعد توسط همین رستم کشته شد.]

فیلم سوم، یک فیلم توصیه شده بود. قبلاض
در نوشته‌ی خیلی از بچه‌ها دیده و خوانده بودم که در مورد فیلم «۱۲۷ ساعت» توصیه‌هایی
کرده بودند. داخل مجموعه‌ی آقامون هم بود و یکبار هم سعی کرده بودم ببینم‌اش که در
همان لحظات اول منصرف شده بودم تا اینکه لیلا گفت سوسن ۱۲۷ ساعت را حتماً ببین.
برای همین پنج شنبه همراه آقامون نشستیم و ۱۲۷ ساعت را دیدیم.

آقا! خانم! یعنی اینکه می‌گویند فلان
مقدار کتابی که تا قبل از مردن باید بخوانید، این ۱۲۷ ساعت از آن دسته فیلم‌هایی
است که تا قبل از مردن حتماً باید ببینید! ببینید جانم!ببینید دلبندم! همین امروز،
امشب … معطل نکنید!

 

 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

ببینم این بلاگفا اسکول شده؟ چرا عکس‌ها را قورت می‌دهد؟ چه مرگش شده است؟!