فسیروا فی‌الارض


داشتم
«فلسفه با طعم شکلات» می‌دیدم، بهانه‌اش پورفسور دینانی. صحبت از حرکت بود، سیر و
سلوک. راه رفتن. اینکه راه رفتن به تفکر می‌انجامد و یا بهتر اینکه با راه رفتن می‌توان
فکر را پروراند. راه رفتن …


لنگ و لونگ و خفته شکل و بی‌ادب      سوی حق می‌غیژ و او را می‌طلب

دوست دارد دوست این آشفتگی                 کوشش بیهوده به از خفتگی


 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.