معرفی فیلم ـ دیکتاتور [قذافی]

«دیکتاتور»
محصول ۲۰۱۲ به نویسندگی و بازی  
Sacha
Baron Cohen
و
کارگردانی  
Larry
Charles
یک
کمدی و از دسته بنجل‌های غربی است که به خوبی پیام حتی انحرافی‌اش را به صحت و
سلامت به مخاطبش می‌رساند در مقابل فیلم‌های معناگرای ما که ناگفتنم به.

از
ظواهر امر پیداست که دیکتاتور همان قذافی است: زنان محافظ. عینک دودی. شتر. دنیای
طلایی‌اش و رنگ سبز. و اصرارش بر حذف اسرائیل از روی نقشه در حالی‌که عاشق لهجه‌ی یهودی‌هاست
و در انتها عاشق یک یهودی می‌شود و از او صاحب فرزند می‌شود. زن یهودی همان مهره‌ی
کلیدی برقراری دموکراسی در جهان است. ازدواج [صلح] با یهودیان، می‌تواند دنیا را
اصلاح کند (+).


 

دیالوگ
انتهایی علاءالدین ـ قذافی ـ در سازمان ملل پر از کنایه و ایهام است:

«این
قانون اساسی چیزی نیست جز اجاره‌نامه‌ای برای شرکت‌های نفتی، و مستشاران خارجی
برای نابودی وادیای عزیز من. وادیا یک دیکتاتوری باقی می‌مونه! [پاره کردن اساس‌نامه]
ساکت بابا! چرا شماها اینقدر مخالف دیکتاتورها هستید؟ تصور کنید اگر آمریکا دیکتاتوری
بود چه اتفاقی می‌افتاد: می‌توانستید بگذارید تا فقط ۱ درصد مردم ثروت تمام کشور
را در دست داشته باشند، می‌توانستید به دوستان پولدارتان با قطع کردن مالیات‌هاشان
کمک کنید تا پولدارتر بشوند. و وقتی قمار می‌کنند و می‌بازند برای باختشان کفالت‌های
بی‌ارزش بگذارید. می‌توانستید بی‌خیال نیازهای قشر فقیر جامعه به بهداشت و تحصیلات
بشوید. رسانه‌اتان به ظاهر آزادانه می‌آمد اما در اصل فقط توسط یک شخص و خانواده‌ش
کنترل می‌شد. می‌توانستید مکالمات تلفنی را شنود کنید و زندانی‌ها را شکنجه کنید.
انتخابات فرمایشی برگزار کنید. می‌توانستید در مورد دلیل جنگ راه انداختن‌هاتان دروغ
بگویید. زندان‌هاتان را فقط با آدم‌های یک نژاد خاص پر می‌کردید و کسی هم شکایت
نمی‌کرد! می‌توانستید از رسانه برای ترساندن مردم برای حمایت از سیاست‌هایی که بر
علیه منافع‌شان هست سوء استفاده کنید. می‌دانم تصورش برای شما امریکایی‌ها سخت
است. اما خواهش می‌کنم سعی‌تان را بکنید … خودم به‌تان می‌گویم که دموکراسی
چیست؟ دموکراسی بدترین چیز است. زر زدن و گوش کردن به ایده‌ی مسخره‌ای است و اینکه
رأی همه حساب بشود چه چلاق باشد چه سیاه‌پوست باشد و چه زن! …»

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

*به
اصرار خودتان بود که کامنتینگ را به راه انداختم، حالا برای حفظ آرامش من و البته
خودتان، لطفاً یادتان باشد موقع ارسال کامنت حتماً ایمیل خود را وارد کنید. چرا؟
به خاطر این بی‌شرف (+)

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.