چمدونمُ می‌بندم ..

 

به «من»
نگاه می‌کنم

که
مچاله

سرد

و
تنهاست

مانند
شاخه‌ی تُرد نهالی که

در
اردیبهشت تبریز

ناگهان
زیر برف

تنها
خط باریکِ تیره‌ایست.

چه کسی
باور می‌کند؟

چاووشی* هر چه خوانده است

برای
من بوده است.

 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

*محسن چاووشی

 

                                 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.