پدرم
همیشه میگفت با کسی که به آسانی نزد شما غیبت دیگران را میکند دوستی نکنید چون فردا روز غیبت شما را نزد دیگران خواهد کرد. من؟ مثل همیشه یادم میرود. غیبتها را
میگذارم به حساب همدردی فلانی با فلانی که دارد با من در میان میگذارد. بوالهوس
هم هست و یک روز بدش میگوید یک روز برایش سینه چاک میکند. این نصیحت پدر هم جزو
آن ده فرمانی است که جدی گرفته نمیشود. تنها یک پوآن مثبت دارم و آن این است که
شاید غیبتهای مصلحتی را گوش بدهم که البته کراهت دارد ولی حداقل خودم از آن دستهی
غیبت کنندهی مصلحتخواه نیستم.