از سخنان اشعیای نبی با قوم یهود:
«خداوند با مشایخ قوم خود و سروران ایشان به محاکمه در خواهد آمد؛ زیرا شما هستید که تاکستانها را خورده‌اید و غارت فقیران در خانه‌های شماست. شما را چه شده است که قوم مرا می‌کوبید و رویهای فقیران را خرد می‌نمایید؛ … وای بر آنان که خانه را به خانه ملحق و مزرعه را به مزرعه ملصق سازند تا مکانی باقی نماند، و شما در زمین به تنهایی ساکن می‌شوید … وای بر آنان که احکام غیرعادله را جاری می‌سازند، و کاتبانی که ظلم را مرقوم می‌دارند تا مسکینان را از داوری منحرف سازند و حق فقیران قوم مرا بربایند، تا انکه بیوه زنان غارت ایشان بشوند و یتیمان را تاراج نمایند. پس در روز بازخاست، در حینی که خرابی از دور می‌آید، چه خواهید کرد و به سوی که برای معاونت خواهید گریخت، و جلال خود را کجا خواهید انداخت؟»
«خداوند می‌گوید:«از کثرت قربانیهای شما مرا چه فایده است؟ از قربانیهای سوختنی قوچها و پیه‌پرواریها سیر شده‌ام؛ به خون گاوان و بره‌ها و بزها رغبت ندارم … غره‌ها و عیدهای شما را جان من نفرت دارد؛ آنها برای من بار سنگینی است که از تحمل نمودنش خسته شده‌ام. هنگامی‌که دستهای خود را دراز می‌کنید، چشمان خود را از شما خواهم پوشاند، و چون دعای بسیار می‌کنید، اجابت نخواهم نمود. دستهای شما پر از خون است. خویشتن را شسته، طاهر نمایید و بدی اعمال خویش را از نظر من دور کرده، از شرارت دست بردارید. نیکوکاری را بیاموزید و انصاف را بطلبید. مظلومان را رهایی دهید، یتیمان را دادرسی کنید، و بیوه زنان را حمایت نمایید.»»
ویل‌دورانت/مشرق زمین گاهواره تمدن/یهود: ص. ۳۷۲
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
* نزَّل علیکَ الکتابَ بالحقِّ مُصدِّقاً لّمَا بینَ یَدَیهِ و أنزَلَ التّوراه و الانجیلَ (۳ – آل عمران)
** و اما:
اوست خدایی که قرآن را بر تو فرستاد که برخی از آن کتاب آیات محکم است که اصل و مرجع سایر آیات کتاب خداست و برخی دیگر متشابه است، و آنان که در دلشان میل به باطل است از پی متشابه رفته تا به تأویل کردن آن در دین راه شبهه و فتنهگری پدید آرند، در صورتی که تأویل آن را کسی جز خداوند و اهل دانش نداند گویند: ما به همه کتاب گرویدیم که همه از جانب پروردگار ما آمده، و به این (دانش) تنها خردمندان آگاهند. (۷ – آل عمران)