ابراهیم گلستان در فیلم «خشت و آینه» (۱۳۴۳) سوای چشم‌اندازی که از جامعه به دست می‌دهد، خیلی ظریف، قشر روشنفکر ایرانی را هم به نقد تصویر کشیده است: روشنفکرانِ کافه‌نشین. زنِ مسئول پرورشگاه. افسر کلانتری. پزشک و مردی که در راهروهای دادگستری حرف‌هایی می‌زند که با حرف‌هایش در تلویزیون هیچ قرابتی ندارد.
ابراهیم گلستان در مصاحبه‌ای می‌گوید دو چیز در ایران بعد از انقلاب تغییری نکرده است: قلدرها و روشنفکرها.