پنجشنبه دو هفته قبل، همین ساعت داشتیم آماده میشدیم برویم تماشای فیلم محمد رسول الله (ص) ساخته مجید مجیدی.
اینکه چرا در این دو هفته چیزی در موردش ننوشتهام از کم سعادتی من بوده، و مرض جدیدی که نمیدانم اسمش را چی بگذارم که همهاش در ذهنم در حال نوشتنم. آنقدر تایپ میکنم که خسته میشوم. و حتی خیال میکنم نوشتهام و ارسال هم کردهام. و البته مهمتر از آن کارهای نمدی است که وقتِ مرا سخت پُر میکنند. ولی نه! دارم بهانهتراشی میکنم. حقیقت امر این است که این فیلم مرا گرفته بود و در چنین حالتی من از فیلم چیزی نمینویسم.
در تمام این مدت دو هفتهای، امیر گاهگاهی شبها، گزارش برخورد منتقدان و حواشی را برایم بازگو میکرد. واکنش همکارانش را حتی. رفتارها و واکنشهای از این دست بود که وادارم کرد بنویسم.
اولین موضوعی که میخواهم اشاره کنم این است که آیا قرار بوده است فیلم مجیدی معجزه کند و یا خودش ادعا کرده است که معجزهای رخ داده است؟
دومین موضوع این است که با چه دیدگاه و پیشزمینه فکری راهی سینما شدهاید؟ آیا اصلاً مطالعه دارید یا نه؟ چیزی از حضرت محمد میدانید؟ یا صرفاً میروید که ببینید این شاهکار سینمای ایران چی از آب در آمده است؟ با پیش زمینه فکری ارباب حلقهها میروید یا یوسف پیامبر؟
سومین موضوع این است که، اگر شما کارگردان بودید و اندیشه فتح فکری جهانی داشتید، فیلم حضرت محمد (ص) را چطوری میساختید؟ اگر در شرایط روحی و فکری مجیدی بودید و همان دغدغه را داشتید (آنچه از پیامبر مهربانی در جهان نمایش داده می شود اشتباه است.) سلحشوری میساختید یا جکسونی؟
و در آخر آن اندازه که پیروان صاحب قلم مسیح و موسی و بودا و هندو و … ادبان و مکاتب جهان، احاطه بر کتبشان دارند، شما احاطه به قرآن و سیرت نبی دارید؟ ـ این احاطه را نه صرفاً به نشانه ایمان کامل، تنها به نشانهی غنای فکری منظورم است. در نقد کتابهای خارجی و حتی در متن آنها بسیار بسیار نکاتی که وام گرفته از انجیل و عهد عتیق است. گیرم برای تمسخر و تکذیبش حتی. در مقابل ما چه داریم؟ جز کتب شعر قدیمی قرن فلان و فلان، مابقی تهی تهی تهی.
زمانی که توانستید پاسخ این سوالات را بدهید لطفا به تماشای فیلم بروید. اگر سریال محبوب شما، ستایش است و فیلم پنج ستارهتان اخراجیها حداقل اظهار نظر نکنید و یا قبل از اظهار نظر، اعلام کنید که فیلم خوب که نه، فیلم متفاوت در نظر شما چیست بعد حرف بزنید.
انشاالله ادامه دارد …