این عکس از تلگرام به دستم رسید.
نشستم و دقایقی چند تماشایش کردم. تمام اجزایش را. پرچینها، درختها، بوتهها، مردم روی پُل، پرندهها … آخ پرندهها.خوب یادم هست. خوب سر جایشان هستند. تکان نخوردهاند. همانقدر که احساست من. همانقدر که ترکیب بال و دُم این پرندهها. همانقدر شگفتی و تحیّر من در اجزایی که نمیتوانستم تجزیهشان کنم.
کودکیام درگیر این بود که بال و دم اینها دقیقاً کدام است.
آآآاخ که یادش بخیر …
یادش بخیر…