اگر باور دارید که آدم میتواند با نیروی اراده راه برود و هر کس که روی پا نمیایستد بیعرضه است و پروردگارتان تا این حد بدون تبعیض معجزه میکند، رک و راست بهتان میگویم یک عوضی بیشتر نیستید. این که بقیهی آدمها هم درد میکشند بیرحمانهترین تسلایی است که میشود به کسی داد.
میفهمی مسئله اصلی پول است؛ توزیع سلامت. از این دست به آن دست کردن. ما برنامههایی داشتیم. جاهایی مدنظر داشتیم برای رفتن، آیینهای باروری پیش رو داشتیم برای غلط انجام دادن، ولی دیگر نمیتوانی برگردی خانه. حتا دیگر نمیتوانی برگردی غار افلاتون. بیایید روراست باشیم، ما از بیماران حقیقی جدا شدهایم، ما مریضی نداریم، حتا ناخوش هم نیستیم! ما خرابیم.
شانس سرطانیها این است که انتخاب دارند؛ بهتر شو یا بمیر. ما فقط به ادامه دادن ادامه میدهیم، نماد بیعدالتی هستیم، و محض اطلاع:
آتئیستها همه جا هستند. مشخصاً همهمان در یک سنگر نیستیم.
استیو تولتز/ ریگ روان/ پیمان خاکسار/ صص. ۲۳۶-۲۳۷
خیلی خوب بود،
کاشکی وب ما برمیگشت به ۱۰ سال پیشش، همون دورهای که به قول حسین درخشان وبلاگ نویسا مثل ستارههای راک بودن…
این روزا که وب ایران خسته تر از همیشه هست، شماهایید که هنوز زنده نگهش می دارید.
خیلی خوب بود! نمیدونم چرا ریگ روان رو.نصفه نیمه رها کردم چندماه پیش، علاقه مند شدم از سر بگیرم خوندنشو.