صدایش از بهشت بود

 

من بودم و داداش محمد و داداش احمدم، کتاب بزرگی باز بود مقابلم. مرد جوان پرسید چه می‌خوانی؟ گفتم نمی‌خوانم دارم گوش می‌دهم، وقتی خودم می‌خوانم نمی‌فهمم. آمد جلو و شروع کرد برایم خواندن.

من هرگز فلسفه دوست نداشتم، او هم شبیه کسی نبود که بشناسم. ولی خواب شیرینی بود.

 

یک دیدگاه روی “صدایش از بهشت بود

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.