لب که بگشایم، مرا هم با تو چندان ماجراست*

 

از صبح گریه و داد که من دلم خاله می‌خواهد. من می‌دانم خاله دارد صدایم می‌زند! دلش برایم تنگ شده است.

 

بله آرتین جان. تنهایی سخت و خسته‌کننده‌ای داشتم که حتی یاد صورت علیرضا هم مانع نشد خشمگین و زار نشوم. صدایت می‌زدم، دلتنگ تمام پاکی‌های جهان بودم، اینها را نگفتم به پدر و مادرت اما تو که تا وارد شدی نگران نگاهم کردی بی‌شک می‌دانستی. دعا کن تمام شود زود، عشقم، معصوم بی‌ولایتم.

 

 


*مولوی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.