داشتم به روزی فکر می‌کردم که وسیله‌های مادر را تقسیم می‌کردند و دردی که آن‌روز تحمل کردم. به اینکه یک روزی هم اموال مرا تقسیم خواهند کرد و چقدر دردناک است؟ به اینجا که رسیدم گفتم واقعاً هم آنچه ماندنی است اعمال خیر انسان است بعد ناگهان گفتم وااای از روزی که جلوی چشممان اعمال خیرمان را بین کسانی‌که غیبت‌شان را کردیم، حق‌شان را خوردیم، دلشان را شکستیم و و و تقسیم می‌کنند و ناگهان هییییچ نداریم، هیچ! و ترسیدم.
ان الانسان لفی خسر…