زهرا در حال خاله‌بازی با الهه: من بزرگ شدم می‌خوام دکتر بشم. الهه: منم. زهرا: من دوست ندارم ازدواج کنم. ازدواج نمی‌کنم. الهه: منم نمی‌خوام ازدواج کنم. بعد از لحظاتی زهرا رو به تسبیح: خاله آدم ازدواج نکنه بهش بچه می‌دن؟ تسبیح: نه! بچه باید پدر بالای سرش باشه، نونش رو بده! زهرا: آخیش!  

صبح سیب، زهرا را قلقلک می‌داده، گفته زهرا خاله ما را انقدر قلقلک می‌داد تا گریه کنیم بعد گازمان می‌گرفت. علیرضا پرسیده کدام خاله. سیب گفته همان خاله که تو عشقش هستی. زهرا پرسیده من عشقش نیستم؟ مادرش گفته هستی، مگر نشنیدی برایت می‌خواند دختر موطلایی؟ علیرضا گفته نخیر! من عشق موطلایی خاله هستم (+)

بچه که بودم و در کتاب‌ها یا هم تلویزیون آتش زیر خاکستر را خوانده یا شنیده بودم، روزی فرصتی دست داد از نزدیک ببینم. وقتی هو می‌کردی گر می‌گرفت و گوشه‌های ذغالها نارنجی می‌شد. می‌شد صورت را نزدیکتر برد ولی ترسناک بود. در درونم آتشی ماهها سوخت و سوخت. حالا به خاکستر نشسته است.  

  شبانگاه عاشورا بعد از شام، چادر سر کنیم برویم خانه عطیرچی‌ها، چراغ‌ها را خاموش کنند. روضه‌خوان از غارت و اسارت بخواند و من چادر را بکشم روی صورتم آب دهانم را بمالم زیر چشمانم و شانه تکان بدهم. همان‌قدر کودکانه عزادارت باشم حسین… *مُتعجّب نشو از من که چرا گیر تو ام شکر چائیى تو…Continue reading مُتعجّب نشو از من که چرا گیر تو ام