تمام حد رفتنم، گم شدنم همین قدر بود. وسط اتاق پذیرایی…

قلبم را بغل می‌کنم، قلب رنجورم گاهی می‌تپد گاهی می‌جنبد. نفس عمیق که می‌کشم درد می‌کند. حال محتضری را دارم که نمی‌تواند جان بکند…

و باز هرگاه اندوهناکید باز به دل خود بنگرید تا ببینید که به راستی گریه شما از برای آن چیزی است که مایه شادی شما بوده است… پیامبر و دیوانه / جبران خلیل جبران  

مثل فیلمی که تمام شده است و تو تازه فهمیده‌ای داستان از چه قرار بوده، معما که حل شده و شاه‌کلید که در قفلی هزارتو چرخیده بعد از اینکه از بهت در آمده‌ای فیلم را بزنی برود از اول ببینی، بارها. بارها. بارها.

خیلی خوشحالم که همین بغل خانه مسجد داریم خیلی شیک و قشنگ شبیه مسجد تهِ خیابان تربیت سمت میدان ساعت. اینکه صدای اذان می‌پیچد توی کوچه صبح و ظهر و شب… تلخی‌اش اما این است که نمی‌توانم حقش را ادا کنم. کاش فقط وقت نمازها پاهام خوب می‌شدند می‌رفتم نماز را توی مسجد می‌خواندم. فکر…Continue reading کمدی الهی