سرما خورده‌ام. از دیروز صبح که تهِ گلویم هی می‌خارید و هی امیر می‌گفت سوسن آمانتادین بخور و من گوش ندادم، فکر می‌کردم که چی شد که سرما خوردم؟ چهار و نصفه روزی که تبریز بودیم با کسی که سرماخورده باشد برخورد نداشتم، هوای تبریز هم خوب سرد بود. حتی برف هم باریده بود. لباس…Continue reading تبریز و برفِ بی‌مثالش!!!

نمی‌دانم شما هم این حالت را تجربه کرده‌اید؟ که جایی دعوت شده باشید و بعد ببینید از اتفاق کسانی هم آنجا هستند که عزیزی را در همان حوالی از دست داده‌اند. خوب این آدم برای شما هم عزیز بوده است، برای همین در برخورد با این‌ها، دست و پاتان را گم می‌کنید؟ می‌مانید که با…Continue reading دید و بازدید

۱.       خوب، سالِ خرگوش هم به حول و قوه‌ی الهی، تحویل شد. مبارک باشد. ۲.       سبزه‌هام هنوز خوب قد نکشیده‌اند، مهم این بود که سبز بشوند، که شده‌اند. سفره‌ی هفت سینِ امسال من مادر را در کنارش کم داشت. حتی مرا و امیر را. سفره را چیدم و رفتیم منزلِ مادر امیر، کنار آنها سال…Continue reading اولین موتیفاتِ سال۹۰

و یادمان باشد، از جنگ و طمع دوری کنیم. و یادمان باشد، شاد باشیم، در شادی‌ها شرکت کنیم و از آنچه داریم، دیگران را نیز، صرف‌نظر از موقعیتِ اجتماعی‌شان، بهره‌مند کنیم. ببخشیم و بخشنده‌گی پیشه کنیم و از بودن در کنار یکدیگر لذت ببریم. بدطینت نباشیم، ستیزه‌جو نباشیم. دروغ نگوییم و خیانت نکنیم و زیر…Continue reading یادمان باشد، اسکروج نباشیم.

چهارده ساله بودم که با خواندنِ کتابی، گریه کردم. تنها گریه کردن نبود. زار می‌زدم و طوری اشک‌هام روی گونه‌هام می‌ریخت که انگار نخِ تسبیحی پاره شده باشد روی صورت‌م. عید بود، مهمان‌ها که می‌آمدند می‌خزیدم توی اتاق و یک لحظه زمین‌ش نمی‌گذاشتم. آن‌وقت آخرهای کتاب بود که زار زدن‌هام شروع شدند. مادرم پرسید چی…Continue reading درخت زیبای من