من رنجم. روحم را با ناخن خراشیده‌ام. مدام در حال خراشیدنم. روحم التیام نمی‌شناسد. زخم‌آشناست. من زخماننده‌ی روح بی‌التیام اسیر در کالبدی مجنونم. روحم را با ناخن اشارت و نظارت و غرامت و ندامت و جسارت در میان گرفته‌ام. اسیری را آزردن دور از روح جوانمردی است. جوانمرد هم روح دارد. با روحش چه می‌کند؟…Continue reading Psychology class

«از بلندگو اعلام کردند باید سوار هواپیما بشوم. قبل از ارسال این نوشته‌ها برای استنلی، آخرین کلمات را می‌نویسم. چه فکری مناسبِ به پایان بردن این نوشته است؟ شاید باید این نوشته را با نظری نیمه متعالی راجع به زندگی خودم به پایان برسانم. یا راجع به اینکه لنگرها می‌خورند به ماهی‌هایی که آهسته حرکت…Continue reading تمام شد.

یادم رفت به‌تان بگویم افسانه عروسی کرده است. صورت معصوم افسانه را سال ۸۶ از بین صورتهایی که روی کارتهای آبی چسبانده بودند انتخاب کردم. قشنگ بود؟ نه! اتفاقاً خیلی معمولی و حتی اخمو بود. مثل بچگی‌های خودم. نه به قشنگی آن روزهای من. سیب هم امین را برداشت، بعد از چند ماه دادش به…Continue reading نوشتم به یاد

کاریکاتور رنگی، روی جلد دو هفته‌نامه روشن چاپ شده است. کاریکاتور سمت راست بالا، کار من است که سال هشتاد و سه در ماهنامه گل‌آقا چاپ شده بود. کاریکاتور سمت راست پایین را ایرج زارع در کتاب شاهنامه، تاریخ چاپ نامعلوم به احتمال زیاد سال پنجاه و هفت یا هشت کار کرده بود. من از…Continue reading از روی دست‌ها

«… درباره‌ی تمام این نوابغ بی چون و چرا باید بگویم که علاقه و احترام‌شان به یک نوع انسان (خودشان) و ترس و نفرتشان از نوع دیگر (بقیه‌ی آدم‌ها)، روی اعصابم بود. هم به این خاطر که اعتقاد داشتند آموزش عمومی در کل جهان باید متوقف شود مبادا تفکر را نابود کند، هم به این…Continue reading دندان‌هایم شکست!