۱. خوب من تا زمانی که «موتیفات» می‌نوشتم و دیگر از رمق‌اش افتاده‌ام، یک موتیفاتی داشتم از مثلاً کتاب‌هایی که در شش ماهه‌های اول و دوم سال خوانده‌ام و الی آخر. حالا از روز بیست و هشتم شهریور ویر این موتیفات نویسی افتاده بود به جانِ ما و کارگر نبود لیکن تیغ‌اش. هی امروز و…Continue reading موتیفات این چنینی هم داریم!

اینکه می‌گویند:« کاش عشق را زبان سخن بود …» یعنی عشق علاوه بر اینکه کور است، لال هم هست؟!

و خدا تهوع را آفرید!

همیشه با دفترهای یواشکی شروع می‌شود، با سرخ شدن‌های یک‌هویی، توی فکر فرو رفتن‌ها، ساعت‌ها جلوی آیینه ایستادن‌ها، شام نخوردن‌ها، دروغ گفتن‌ها، … متنفر شدن از مادر …   می‌ترسم حتی، در خیالم موجودی را در چنین سنی تصور کنم که مادرش هستم …

به دوست داشتن، به نفس «دوست» می‌اندیشم. به تمام دوستی‌هایی که داشته‌ام و دارم و به اولین کسی که گفت اگر آدم دوستی مثل من داشته باشد به دشمن نیازی ندارد! وقتی بطری حاوی هالوتان را که کارم با آن تمام شده بود و می‌بُردم بگذارم توی قفسه‌ی داروها و او داشته دنبال هالوتان می‌گشته…Continue reading از فریباهای زندگی‌ام