وقتی کتابخانه و انبوه فیلم‌های سعید، شوهر فریبا را دیدم دلم همچین شوهری خواست. برگشتنی به فریبا پیام دادم لطفاً از شوهرت کپی بگیر برایم. کپی برابر اصل ش را خدا گرفت لقمه کرد برایم. حالا اما کیف ندارد واقعاً.  

شب با علیرضا حرفم شد،اخم کرده بودم و برایش خط و نشان می‌کشیدم. برگشت به‌ من گفت مامان! تو را می‌اندازم تو تلویزیون بدون سیگنال، تو بدویی و آتش دنبالت کنه! خنده‌ام گرفت از حرف‌هایش و شروع کردم به خندیدن… گفت آره بخند، خنده قشنگه… عصبانی بشی تنبیهت می‌کنم!  

سرما خوردم یا چی؟

سالها پیش عاشق مردی شدم که وقتی درِ گیر کردهٔ دستشوییِ معلولینِ پارکِ شاهگلیِ تبریز را برایم باز کرد قبل از اینکه از در خارج شوم لبهایم را بوسیده بود.

سال نود و شش، بهمن ماه، مراسم پنج‌شنبه سوم مادر منزل ما برگزار شد. روز قبلش مهدیه رفت گل بگیرد. مریم و شب‌بوی سفید. فروشنده در شلوغی مغازه می‌پرسد روبانش چه رنگی باشد؟ مهدیه می‌گوید سیاه. نمی‌دانستیم ولنتاین است. عزادار بودیم. کات کرده بودیم هم.