تلخ قصه اینجاست که هم دوستت دارم را باور کردم، هم دوستت ندارم را.       *فاضل نظری  

(روی عکس بزنید اصل کاری است) چرا هنوز می‌ترسم بنویسم؟ از کی ملاحظه‌گر شدم؟ بهانه‌جو؟ تنبل؟ از نوشتن می‌ترسم چون کسانی اینجا را می‌خوانند که منتظرند شاد شوند؟خب بشوند. دارم می‌شوم مثل نسیم. گیر کرده‌ام و سوال سوال که لحظاتم را به بند کشیدند. مثل نسیم مدام نهاد و گزاره عوض می‌کنم، اما و اگر…Continue reading کسی که بی محابا دل ببندد کم مقصر نیست*

 

  و خداوند سر جیمز دوار را آفرید تا فلاسک را اختراع کند. ‌  

  وسط یک خواب عجیب با تمام نشانه‌های بصری و انسانی متعلق به دهه هشتاد، شماره تلفن داداش کوچیکه را نوشتم روی سیب، با انگشت رویش فشار دادم و حرف زدم. خواب ترسناکم حالا می‌خنداندم و از بس پر از استعاره بود، می‌ترساندم.‌ ‌  

  شب دل‌کندنت می‌پرسم آیا باز می‌گردی؟! جوابت هرچه باشد، بر سوال خویش می‌گریم… فاضل نظری‌

  همه گلسرخی‌ها به جز خسرو