مثنوی هفتاد من

مَن اگر با مَن نباشم می شَوَم تنها ترین کیست با مَن گر شَوَم مَن، باشد از مَن ماترین مَن نمی دانم کی ام مَن ، لیک یک مَن در مَن است آن که تکلیفِ مَنَش با مَن مَنِ مَن ، روشن است مَن اگر از مَن بپرسم، ای مَن ای همزاد مَن ! ای…Continue reading مثنوی هفتاد من