دختر!

و انّک لَعلَی خُلقٍ عَظیم …(قلم، ۴)

هی مرد!! نمی‌دانم چرا این‌طور شد که خیلی زود فراموش شدی، حتی افلاطون و سقراط به چنین عاقبتی مبتلا نشدند که تو شدی … در عجب‌م مرد! که این‌طور پیش آمد که همان مرد بمانی و زادگان‌ت خدایگانی شوند تا به پرستش آنان کمر ببندی … من کافر این کیش‌م … مرا خداوندی که تبلیغ‌ش کردی کفایت است؛ حسبیَ الله، توَکّلْتَ إلَی الله … اللّهُمّ إنّی أسئلُکَ …

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

و چون از خاک برآیند، پرسیده شوند که به چه گناهی زنده به گور شدید؟! ؛(و هنگامی که از [ دختر ]زنده به گور بپرسند « ۸» به کدام گناه کشته شده ؟ « ۹»  ـ التکویرـ )