تیم برتون خر است. یعنی این را دیشب که «سوئینی تاد: آرایشگر دیوانه خیابان فلیت» تماشا می‌کردیم و از این همه خشونت موزیکال تهوع گرفته بودیم فهمیدم خر است. البته باید از «اسلیپی هالو»ش حدس می‌زدیم ولی آخر آدم «ماهی بزرگ»ش را که تماشا می‌کند فکر دیگری، حساب دیگری می‌کند. اما تصور اینکه وسط خواندن‌های دلربای یک آرایشگر زیبا ناگهان خرخره‌ای دریده می‌شود و گوشت چرخ شده‌ی مردهای بخت برگشته می‌شود پیراشکی‌های گوشت توی شکم اهالی شهر ـ شاید زن و برادر و فلان همان بخت برگشته است که می‌لُمباند ـ کافی است که به تیم فحش بدهی. بگویی تیم برتون خر است.
