مهم این است من با کسی زندگی کردم که دوستش داشتم.
من همیشه با کسانی زیستم که دوستشان داشتم، پدر و مادر، خواهر و برادرها و هر کسی که در جهانم نقشی داشتند و حالا فهمیدم دوستی متقابلی هرگز نبوده است. از خرج کردن محبتم حتی به کسانی که زودتر باخبرم کردند تا آنهایی که فهمیدنش ساده بود اما ساده‌تر از آن بودم که بفهمم، هرگز پشیمان نشدم. حتی تو که جهانم را فدایت کردم. اینکه فقط به من لبخند بزنی، اینکه صدای خنده‌ات را بشنوم یا ببینم تو هم به چیزی می‌خندی که مرا خندانده. من پشیمان نیستم که دوستتان داشتم. هیچ بزرگواری از بخشندگی پشیمان نمی‌شود.
سوسن عزیز سلام، برایت کلی نوشتم، پاک شد، حتما صلاح نبوده
تو بسیار بزرگمنش هستی، منم تجربه ی این دوست داشتنها رو زیاد دارم ولی الان به این نتیجه رسیدم خودم رو باید دوست داشته باشم و از لحاظ پشتوانه خدا ما را بس است.
همه میزارن میرن ( با تمام ادعاهاشون)
نظر لطفت است ولی ناراحت نیستم. دوست داشتن خدا و ماندگاری‌اض آنجا که وقتی دفنت کردند و رفتند صدایت می‌زند تنها شدی؟ همه رفتند؟ من نزدت هستم. این حدیث قدسی روح را می‌پروراند پرواز می‌دهد.