بیماری زنان فعال طبقه مرفه

ناهید سبزی زنگ زده بود که خواهر همکارش ام‌اس گرفته. هجده سالش است و درد دارد. مچ پایش درد می‌کند و همکارش می‌پرسد مگر ام‌اس درد دارد؟ نباید بروند پیش یک دکتر دیگر؟ شاید اشتباه تشخیص داده باشد. این از چشمش شروع شده.

می‌گویم بله که درد دارد چه جورم درد دارد. ام‌اس که معنی‌اش بی‌حسی نیست. ام‌اس لعنتی کلی درد دارد. می‌گویم دکترش را اصلاً عوض نکند. اشتباه محض است.

می‌گویم نترسد (اوه چطور نترسد آخر؟) می‌گویم خودش ورزش و نرمش ملایم انجام دهد دردش کم می‌شود. می‌گوید فیزیوتراپی؟ می‌گویم اصلاٌ. تا آنجا که می‌تواند خودش نرمشهای سبک انجام بدهد ولی سراغ فیزیوتراپ نرود که آغاز بدبختی‌اش است.

می‌گوید مچ پایش درد می‌کند. درد کوفتی تنها نیست که. بهش می‌گویند کش جوراب. اسمگذاری را ببین. همان دورتادوری که کش جوراب کوتاه می‌پوشاند احساسات مختلطی از بی‌خسی، مورمور و درد را تجربه می‌کنی. البته من یک درد دیگر کشف کردم اسمش را می‌گذارم پاشنه جوراب. دقیقاً خط دوخت پاشنه جوراب درد می‌کند. قشنگ است نه؟ هاها. نمی‌توانستم جایش را به کسی بگویم که متوجه شود. حتی به رکاب شلوارهای چسبی هم فکر کرده بودم. درد در من البته با یک جور سفتی هم همراه می‌شود. اسپاسم عضلات در همان نقطه. سبحان‌الله. پس شد احساس پاشنه جوراب.

می‌گوید وضع مالی خوبی هم ندارند. مگر من داشتم؟ اینکه می‌گویند بیماری زنان فعال طبقه مرفه جامعه است گولتان نزند. این تعریف سه بخش دارد. من فقط زن فعالش بودم. طبقه مرفه آن دو تا خانم خوشگل خوش لباسی هستند که با بنز پلاک تبریز آمده بودند مطب دکتر صحرائیان. لعنتی بوی عطرشان داشت کار دست جماعت می‌داد. بله. طبقه مرفه.

هجده سالگی ولی ظلم است. خیلی ظلم است. بیست‌وسه سالگی من هم ظلم بود. اصلاً ظلم است این بیماری. ظلم است ناشناختگی. ظلم است نتوانی به آینده فکر کنی، حتی به حالا، همین الآن و نباشد ام‌اس کنارت. درونت. ظلم است مبهم و ناشناخته بودنش و اینکه نتوانی به هیچکس توضیحش بدهی. فردا که آغوش ام‌اس سراغش آمد چه؟ کسی درک می‌کند از چه حرف می‌زند؟

شب خواب خانم نفرزاده را دیدم. فیزیوتراپ خوبم که خیلی سعی کرد کمک کند ولی نشد. داشت می‌رفت زدم به شانه‌اش. دلخور بود حرف‌های قشنگ زدم که حالا با گذشت چند روز یادم نیست. شاید فیزیوتراپ‌های خوب باشند ولی اشتباه است یک ام‌اسی برود پیش آنها وقتی درک درستی از ام‌اس و حالتهایش ندارند. هنوز هم می‌گویم خودتان مراقب خودتان باشید و البته اگر مرفه هستید شنا و شنا و شنا.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.