آقای Cyriuse Deviruz در تیک‌تاک فعالیت می‌کند. نمی‌دانم شغل اصلی و مدرک تحصیلی‌ش چیست ولی مدتی است که به واسطه دانلودهای امیر، کلیپ‌هایش را می‌بینم. در اینستاگرام هم تازگی وارد شده و برخی از کلیپ‌هایش را در استوری پیجم به اشتراک گذاشته بودم. کلیپ‌هایش بیشتر و عمده در خصوص تغییر در رفتار نسلی یا شاید شکاف بین نسلی را هم شامل بشود.
اوایل توجهم به رفتار متولدین دهه‌ها بود ولی کم‌کم بخصوص بعد از دیدن یکی از کلیپ‌هایش حس کردم او به طور موازی تغییر رفتار والدین را نیز متذکر است.
متولدین دهه ۷۰ میلادی در کارهای او، شاد، بسیار با ادب، مرتب، وظیفه پذیر، کاری و قانع هستند. آنها بدون تذکر والد می‌دانند چطور در خانه و مدرسه و جامعه رفتار کنند. دروغ نمی‌گویند و از پذیرش اشتباه شانه خالی نمی‌کنند و برای ساده‌ترین امکانات شکرگزارند.
متولدین دهه ۹۰ میلادی، لاابالی، اخمو، نامرتب، تنبل و غرغرو هستند و مدام نیاز دارند والد وظایف آنها را تذکر بدهد. کم‌کم امکانات تفریحی آنها بیشتر می‌شود و شرایط زندگی نیز بهبود یافته. از وظیفه با طرح سوال و اظهار نادانی شانه خالی می‌کند ولی هنوز در برابر امر و نهی والد هر چند با اکراه و شلختگی مطیع هستند.
متولدین ۲۰۰۰ به بعد اما سنخی دیگرند. عصبانی، کم طاقت، مسئولیت‌ناپذیر، دروغگو، تنه لش، نا شکر، در پوشش و رفتار بسیار بی‌مبالات و ناهنجار و در عین شجاعت ظاهری بسیار ترسو هستند. برای اینکه کاری را انجام ندهند پرسشگری می‌کنند و اگر کارگر نیفتاد پرخاش کرده، اتهام زده، به قولی فیلم بازی می‌کنند و در نهایت هیچ کاری انجام نمی‌دهند. اسباب بازی و تفریحشان متنوع شده و به مقدار زیاد در دسترس است. قانون گریز و ضد اجتماع هستند. و روز و شب مشغول پلی‌استیشن. آنها گیمر هستند.
والد دهه هفتادی، نیازی نیست دو بار صدا بزند یا صدایش را بالا ببرد. فرزندش را تمجید و تشویق کرده و از خداوند برای چنین فرزندی بسیار تشکر می‌کند. در تفاهم کامل زیست می‌کنند. او پسرش را قهرمان بار می‌آورد.
مادر دهه نودی اما ناگزیر است صدایش را بالا ببرد و کم‌کم پرخاش می‌کند. باید مدام توضیح داده و یادآوری کند. صورت اخمو و ناراضی فرزند اذیتش می‌کند. فحش می‌دهد.
مادر دهه بیست و یک، پیشاپیش می‌داند چه پروسه کنش و تعاملی در پی است. هم‌پای پسر پیش می‌رود. گفتگو پایاپای است. نه تنها مادر که معلم و حتی مردم جامعه از او خسته، درمانده و ناامیدند.
فقط در یک کلیپ، وقتی پسر دهه‌های مختلف در حادثه‌ای زمین می‌خورد ما شاهد تغییر رفتار والد به صورت آشکاریم. والد دهه هفتاد و نودی حتی بعد از غر زدن سر پسر و اینکه تقصیر خودش بوده و »بلند شو یخ بگذار روی زانویت»، یک پس گردنی هم بهش می‌زند. والد دهه ۲۱، ولی هیستریک فریاد می‌زند و ناراحت و پریشان آمبولانس خبر کرده می‌ترسد پسرش بمیرد.
تمام کلیپهای Cyriuse Deviruz یک درس رفتارشناسی، روانشناسی و حتی جامعه‌شناسی است.
چه اتفاقی در این برهه‌های زمانی افتاده است؟ چرا والدی که خود در کودکی وظیفه‌شناس و مبادی آداب است نتوانسته فرزندی شاد و هنجارپذیر و اجتماعی پرورش بدهد؟ این میان رفاه و اسباب‌های سرگرمی و بازی مانند آتاری دستی یا سپس‌تر، پلی‌استیشن، موبایل و ابزار دنیای مجازی چه بر سر جامعه انسانی آورده است؟ در این تنها پنجاه سال و اندی چگونه فرهنگ به اضمحلال کشیده شده است و تا کجا پیش خواهد رفت؟
بازیگردان کیست؟
* از روی نام کتاب مذهب علیه مذهب دکتر شریعتی
به نظرم بازیگردان، تفکر گلوبالیست هست که آدما رو، ماشینی و همیشه بدهکار، بار میاره.
تا جایی که دیگه وقتی براشون باقی نمی‌مونه که بخوان با بچه‌شون ارتباط دوستانه برقرار کنن.
و برای این که از شرش خلاص بشن و بتونن استراحت کنن و آماده بشن برای کارِ فردا، یک پلی استیشن و موبایل آخرین مدل میدن دست بچه که فقط ساکت شه.
اینه که بچه، تمام آموزه‌هاش، میشه جنگیدن و کشت و کشتار و فحش یاد گرفتن و …
معلومه که پرخاشگر هم میشه.
مث ما، با مهاجران و خانواده‌ی دکتر ارنست، بزرگ نمیشه، که در عین بازیگوش بودن، ادب هم یاد بگیره.
ماماناشون دیگه وقت ندارن که مث مامانای ما، دور هم بشینن و سبزی پاک کنن و از هر دری حرف بزنن و بچه‌ها هم دورشون بدو بدو کنن و بخندن و بازی کنن.
مامانشون اصن وقت نداره هر سه شنبه، دستشون رو بگیره ببردشون سه‌شنبه بازار و بتونن اونجا کلی آدمای حقیقی ببینن.
معلومه که کم کم جدا میشن از دنیای واقعی.
اصلا بلد نیستن یک احوال پرسی درست درمون بکنن، بس که آدم واقعی ندیدن.
همه‌ش گیم
همه‌ش گیم
👏ممنون از پاسخ درستت فاطمه عزیز
خواهش می‌کنم سوسن بانوی عزیزم
خودت انقدر دقیقه تشریح کردی تفاوت نسل‌ها رو در ویدیوهای اون آقا، که کاملا ملموس بود.