فتنه‌ها به وقت آمدن ناشناسند، و هنگام رفتن شناخته می‌شوند. فتنه‌ها همچون باد در گردشند،به شهری اصابت می‌کنند و از شهری می‌گذرند.
بدانید که ترسناکترین فتنه‌ها به نظر من در زندگی شما فتنه بنی‌امیّه است، زیرا فتنه‌ای است کور و تاریک و فراگیر، و بلایش مخصوص مردم باایمان است، آنکه در آن فتنه‌ها بصیر و داناست بلا دامنگیرش می‌گردد، و هر که کوردل و نابیناست بلا از او دور می‌ماند!
به خدا قسم پس از من بنی‌امیّه را برای خود حاکمان بدی خواهید یافت، آنان مانند شتر بدخلقی هستند که بادهان گازمی‌گیرد، و بادست به سر صاحبش می‌کوبد، و با پا لگد می‌اندازد، و از دوشیدن شیرش مانع می‌شود. با شما دائماً بر همین رویّه‌اند تا کسی از شما را باقی نگذارند مگر کسی که برای آنها سودمند باشد، یا به ایشان زیانی نرساند. سختگیری آنان از شما برطرف نخواهد شد تا جایی که غلبه شما بر آنان به پیروزی برده بر ارباب، یا فرمانبر بر فرمانده‌اش ماند!
فتنه ایشان بر شما زشت و وحشتناک و به رویّه دوران جاهلیت وارد می‌گردد، در آن فتنه نه علامت هدایتی یافت می‌گردد و نه نشانه نجاتی دیده می‌شود. ما اهل‌بیت از آن فتنه بر طریق نجاتیم، و در آن وقت قدرت دعوت در ما نیست. آنگاه خداوند مانند جدا شدن پوست از گوشت، آن فتنه‌ها را از شما جدا می‌کند به واسطه کسی که به آنان ذلت و خواری می‌دهد، و به شدّت آنان را از میدان به در می‌کند، و جام تلخ بلا در کامشان می‌ریزد جز شمشیر به آنان ندهد، و جز لباس ترس بر آنان نپوشاند.
در آن وقت قریش دوست دارد دنیا و آنچه در آن است را از دست بدهد و عوض آن یکبار دیگر رهبری مرا اگر چه زمانش به اندازه قربانی کردن شتر کم باشد ببیند تا از آنان بپذیرم چیزی را که امروز مقداری از آن را می‌طلبم و به من نمی‌دهند.
خطبه ۹۲ نهج‌البلاغه