در آیه ۵۹ سوره مبارکه زمر می‌فرماید: بَلَىٰ قَدْ جَاءَتْکَ آیَاتِی فَکَذَّبْتَ بِهَا وَاسْتَکْبَرْتَ وَکُنْتَ مِنَ الْکَافِرِینَ
وقتی حق عرضه می‌شود، ابتدا تکذیب می‌شود، سپس نوبت سرکشی و در مرحله بعد کافر بر حق می‌شود. مسیر سرکشی و کبر و کفر با دروغ انگاشتن حق آغاز می‌شود. دروغ، دروغ‌انگاری حقیقت، اشاعه آن دروغ اولین قدم برای کافریست. نه چون کافر است تکذیب کند. اول تکذیب می‌کند بعد که می‌بیند با حق مواجه است و نمی‌شود و نمی‌خواهد کوتاه بیاید نوبت سرکشی می‌رسد.
در همین سوره خیلی جلوتر در آیه ۳۲ هم فرموده: فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ کَذَبَ عَلَى اللَّهِ وَکَذَّبَ بِالصِّدْقِ إِذْ جَاءَهُ ۚ أَلَیْسَ فِی جَهَنَّمَ مَثْوًى لِلْکَافِرِینَ
چه کسی ظالم‌تر است از کسی که راستی و صدق را تکذیب کند؟ آیا جهنم جایگاه کافرین نیست؟
باز هم رسیدیم به شبهه شیرین و دلبر مذهبی‌های گوگولی که حکومت با کفر می‌ماند ولی با ظلم نه. اصلاً فی‌نفسه کافر ظالم است و تا کافر بشود از کذب و کبر عبور کرده. جای ابدی هم که مشخص شده است.
صدق‌الله العلی العظیم