از این خطبه است درباره اصحاب جمل:
به سوی جنگ بیرون شدند در حالی که حرم رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله را همچون کنیزی که برای فروش می‌‌برند به دنبال خود کشاندند و او را با خود به سوی بصره روان ساختند، طلحه و زبیر زنان خود را در خانه نشاندند و همسر رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله را در برابر تماشای خود و دیگران گذاشتند، آن هم در میان لشگری که مردی از آنان نبود مگر اینکه دست طاعت به من داده بود، و با آزادی و اختیار بیعتم را پذیرفته بود.
آنان به فرماندار من و خزانه‌داران بیت‌لمال مسلمین و مردم بصره هجوم بردند، گروهی را به شکنجه، و عده‌ای را به مکر و حیله کشتند. به خدا قسم اگر جز به یک نفر از مسلمانان دست نمی‌‌یافتند و عمداً و بدون گناه او را می‌‌کشتند، کشتن همه آنان بر من حلال بود، زیرا همه در آن قتل حاضر بودند ولی مانع نشدند و از او به زبان و دست دفاع نکردند، چه رسد به اینکه اینان برابر با عددی که داخل بصره شدند از مسلمانان به قتل رساندند.
از خطبه ۱۷۱ نهج‌البلاغه
دست به دست کنید برسد به جناب وکیل مدافع اغتشاشات جناب برهانی. امیدوارم آنطوری هم نشود که از قول مادر شهید عجمیان گفتند دکتر دولتمندان مانع اعدام هم صنف خود شدند.