مرگ می‌خواند مرا هر دم به خویش*

پیش روی‌ شما گردنه‌ای‌ سخت، و منازلی‌ ترسناک و هول‌آور است، که چاره‌ای‌ از ورود به آن و وقوف در آن ندارید. بدانید مرگ به طور جدّی‌ دیده خود را به سوی‌ شما دوخته، گویا به چنگالهایش که در شما فرو رفته دچار هستید، و امور شدید و عظیم و سنگین و طاقت فرسا بر شما حمله آورده. پس پیوندهای‌ دنیا را از خود قطع کنید، و به توشه تقوا پشت خود را قوی‌ گردانید.
از خطبه ۱۹۵ نهج‌البلاغه
‌‌
* از فروغ فرخزاد

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.