هنگامی که شنید عده‌ای از یارانش به وقت نبرد صفّین به اهل شـام دشنام می‌دهند:
پسند من نیست که شما دشنام دهنده باشید، ولی اگر در گفتارتان کردار آنان را وصف کنید و حالشان را بیان نمایید به گفتار صواب نزدیکتر و در مرتبه عذر رساتر است.
بهتر است به جای دشنام بگویید: خداوندا، ما و اینان را از ریخته شدن خونمان حفظ فرما، و بین ما و آنان اصلاح کن، این قوم را از گمراهی نجات بخش تا آن که جاهل به حق است آن را بشناسد، و آن که شیفتـه گمـراهی اسـت از آن بـاز ایستـد.
از خطبه ۱۹۷ نهج‌البلاغه
یک فامیل سببی داریم که متأسفانه بسیار بد دهان و فحاش است و ابا که چه عرض کنم، تأکید فراوان به داد زدن و بلند صحبت/فحش دادن دارد. زمانی که هنوز مادرم زنده بود در توجیه کارش گفته بود فلانی (من) به من فحش داده! وقتی در حضور افرادی از برادر و خواهر پرسیدم چه فحشی دادم، نایبش گفت طلبت را خواسته‌ای!
هشت نه ماه پیش هم که نوشتم یک عده فاحشه و قمه کش ریختند بیرون متهم شدم به فحش دادن. ما که حرف امیرمان را مرتکب شدیم و حال و کردارشان را توصیف کردیم شدیم دختر بد. الآن خودتان که دنبال پرستو و کفتر نظام نامیدن همین زنان شجاعید که گند زدند به انقلابتان. اینها و آنها هم که کار نظام است. راستش حالا که به اینجای نوشته رسیدم به نظرم رسید پر بی‌راه هم نیست که اینها کار نظام باشد.
هوم.
بله.