حقیقت حضور خداوند در همه جا، به نحوی جالب و روشن در اندرزی که ربان یوحانان بن زکای در بستر مرگ به شاگردان خود داد، بیان شده است. او به آنها چنین گفت: «آرزومندم مشیت الهی بر این تعلق گیرد که شما از خداوند به همان اندازه بترسید که از انسان تشکیل شده از گوشت و خون بیم دارید. شاگردان به وی گفتند: فقط به همان اندازه؟ ربان یوحانان در پاسخ گفت: ای کاش به همان اندازه باشد. زیرا شما خود می‌دانید هنگامی که انسان قصد دارد مرتکب خلاف شود، با خود می‌گوید کاش کسی مرا نبیند.»(براخوت، ۲۸ب)…
این حقیقت که محال است بتوان از حضور الهی گریخت، در گفت و شنودی که میان ربی یوسه و بانویی از اشراف روم در گرفت، بیان شده است: «بانویی رومی به ربی یوسه گفت: عظمت خدای من از خدای تو بیشتر است. زیرا هنگامی که خدای تو خود را از میان بوته مشتعل خار به موسی آشکار کرد، موسی فقط چهره خود را پوشانید، لکن همینکه موسی مار را که خدای من است دید، از برابرش گریخت.(سِفر خروج،۳:۴). ربی یوسه پاسخ داد: هنگامی که خدای ما خود را از میان بوته خار به موسی آشکار کرد، اگر موسی می‌گریخت به کجا می‌رفت، هر کجا می‌رفت خداوند همانجا بود، زیرا خداوند همواره در همه‌جا حاضر است. اما اگر انسان از برابر مار که خدای تو است دو یا سه قدم بگریزد، می‌تواند از گزندش در امان بماند»(شموت ربا، ۱۲:۳).
گنجینه‌ای از تلمود/ فصل اول/صص. ۳۵-۳۶