آقای قرائتی در تفسیر آیات ۴۳ و ۴۴ سوره آل عمران می‌گوید مادر گرامی حضرت مریم(س)، به محض تولد، او را می‌پیچد لای پارچه قنداق و می‌برد معبد برای ادای نذر. بسیار هم عالی. نشان می‌دهد این خانم مؤمنه پاکدامن چقدر در ادای نذر ثابت قدم بوده با اینکه نوزاد دختر بوده، خللی در اراده‌اش ایجاد نمی‌شود.
اما سوال پیش می‌آید که وقتی نوزاد را تحویل معبد می‌دهد، مناقشاتی پیش می‌آید. ساده که نبوده. معبد پرورشگاه که نبوده، کی باید او را بزرگ می‌کرد؟ از طرفی زنان حق ورود به معبد نداشتند چه برسد خدمت در معبد. تا پذیرفته شدن موضوع و تعیین کفیل برای حضرت زمانی می‌گذرد. کفیل حضرت زکریا(ع) است که همسرش نازا بوده. باز تکلیف تغذیه‌اش چه می‌شود؟ آیا داستان حضرت موسی(ع) تکرار می‌شود و نوزاد توسط مادرش تغذیه می‌شود؟ یا چه؟
ذهن انکاری است دیگر. نمی‌شود کاریش کرد. همان روز سوالم را همراه صوت تفسیر خدمت استاد محمدی شاهرودی فرستادم. امروز جواب دادند جایی ندیدند این را ولی استبعادی هم ندارد مادرش شیر داده باشد، به هر حال کنار معبد زندگی می‌کردند و رفت و آمد داشتند.
القصه اگر همین باشد که مادر گرامی حضرت مریم(ع) دل قوی داشته و برای ادای نذر او را پیچیده در قنداق برده تحویل معبد داده، خدا هم جبران کرده و برای تغذیه فرستاده به دامان پر برکت خودش. هم‌چنان که مادر حضرت موسی(ع) با وجود پیام الهی، وَأَصْبَحَ فُؤَادُ أُمِّ مُوسَىٰ فَارِغًا(قصص:۱۰) ولی قلب مادر حضرت مریم(ع) خالی نشده و مصمم بوده، فَرَدَدْنَاهُ إِلَىٰ أُمِّهِ کَیْ تَقَرَّ عَیْنُهَا وَلَا تَحْزَنَ (قصص:۱۳)، پس برگرداندن حضرت مریم(ع) با عهده‌دار شدن کفالتش توسط شوهر خاله‌اش هم جبران همّت بلند آن مادر است.
شاید همین جدیت او باعث شده معبد در خصوص ورود اولین خادم مؤنث به معبد کوتاه بیاید، و بسیار شاید دیگر. ولیکن تا آنجا که می‌دانیم ورود حضرت مریم(ع) به معبد سالهایی بعد از ولادت تحقق می‌یابد. کاش امکان پرسش از خود آقای قرائتی در این خصوص مقدور بود.
* مریم:۱۶