دیروز صبح سهیل سلیمی در کانال ایتایش با حدود ۱۸هزار فالوور، مطلب موهنی علیه بهاییت منتشر کرده بود. طبق بیانات استاد ارشاد متوجه بودار بودن مطلب شدم اما چشمپوشی کردم. عصر دیدم در گروه خانوادگی ما فوروارد شده. با ۱۸ هزار دنبال‌کننده عمق فاجعه را درک کنید. لذا، پست را برای استاد حسن ارشاد فرستادم که به طور خلاصه چه پاسخی به آنها بدهم.
استاد گفت فایلی تهیه می‌کند تا من بفرستم. نزدیک ۴۰ دقیقه کلیپ(+) تولید کرده و جمله به جمله متن را نقد کرده و هر جا اشتباه بوده یا صحیح بوده را روشنگری کرده فرستاده در کانالش. به من خبر داده، من هم فرستادم برای سلیمی که وقت بگذار این را ببین. شرعاً وظیفه داری در کانالت قرار بدهی.
نزدیک یک ساعت با من بحث کرد که علاف نیستم ۴۰ دقیقه کلیپ ببینم و چرا شرعاً وظیفه دارم؟ کی گفته؟ تو کی هستی مگر؟
به استاد انتقال دادم و پست را گزارش کردم. استاد بینوا حتی نشسته بنده خدا مهمات را برایش نوشته. اما…
چرا اینجا نوشتم؟ به خود سلیمی هم گفتم که فقط بلد است نوشته دیگران را کپی پیست کند با امضای خودش بگذارد توی کانالش. روزی بیست بار هم عکس رهبر را منتشر می‌کند قربان صدقه می‌رود اما حاضر نیست ۴۰ دقیقه وقت بگذارد چیزی که یک استاد متخصص در بهائیت تهیه کرده ببیند و یاد بگیرد. رهبری که بسیار کتاب می‌خواند و دایم در حال آموختن است و آنقدر ظرفیت دارد اگر اشتباهی کرد عذرخواهی کند. این چطور انقلابی بودنی است؟