اکنون که در عرصه‌گاه حیات هستید عمل کنید، تا پرونده‌ها گشوده، و راه توبه باز، و رویگردان از حق به حق دعوت می‌‌شود، و عاصی را امید می‌دهند، پیش از آنکه چراغ عمل خاموش گردد، و مهلت از دست برود، و مدّت عمر سر آید، و راه توبه بسته شود، و فرشتگان (نامه‌ها را بسته) به آسمان روند.
انسان باید از همه قدرت خود برای خود، و از حیات برای مرگ، و از امور فانی برای حیات باقی، و از آنچه از دست می‌‌رود برای جای ابدی توشه برگیرد.
چنین کس شخصی است که از خدا ترسید در صورتی‌که تا رسیدن اجل فرصتش داده‌اند، و تا انجام عمل مهلت در اختیارش گذاشته‌اند. او مردی است که نفس را دهنه‌بند زده، و مهارش را در اختیار خود دارد، نفس را با آن دهنه‌بند از آنچه خدا نهی فرموده بازداشته، و به مهار آن خود را به سوی بندگی حق می‌‌برد.
خطبه ۲۳۷ نهج‌البلاغه