یهود گفتند: دست (قدرت) خدا بسته است! به واسطه این گفتار (دروغ) دست آنها بسته شده و به لعن خدا گرفتار گردیدند، بلکه دو دست (قدرت) خدا گشاده است و هر گونه بخواهد (بر خلق) انفاق می‌کند. و همانا قرآنی که به تو نازل گشت بر کفر و طغیان بسیاری از اهل کتاب بیفزاید و ما (به کیفر آن) تا قیامت آتش کینه و دشمنی را در میان آنها برافروختیم، هر گاه برای جنگ (با مسلمانان) آتشی برافروختند خدا آن آتش را خاموش ساخت، و آنها در روی زمین به فسادکاری می‌کوشند، و هرگز خدا مردم ستمکار مفسد را دوست نمی‌دارد. (مائده:۶۴)
قوم برگزیده یهُوه، فرزندان خدا که نور چشمی بابا هستند مثل شیطان با آمدن هر پیامبری، حتی عیسی علیه‌السلام و پیامبر اکرم صلوات الله علیه، احساس خطر نموده، با کبر و نخوت و حسادت عهد الست را فراموش و شلتاقی کرده و می‌کنند در آتش کینه و دشمنی دست و پا می‌زنند که خداوند، یهوه، پدر برایشان افروخته.
از همین رو است که از مردن و رویایی با ابدیت واهمه دارند.