آقای عاملی گرامی هفته گذشته این دعا را خواندند که:
إلهی عَمِّرْنی ما کانَ عُمری بِذْلَهً فی طاعَتِکَ، فإذا کانَ عُمری مَرتَعاً لِلشَّیطانِ فَاقبِضْنی إلَیکَ قَبْلَ أَنْ یَسْبِقَ مَقْتُکَ إِلَیَّ أَوْ یَسْتَحْکِمَ غَضَبُکَ عَلَیَّ.
خداوندا ! تا آن زمان زنده‌ام بدار که به طاعت تو مشغولم و چون روزگارم چراگاه شیطان شود، جانم را بگیر، پیش از آن که بیزاری تو بر من بتازد و خشمت مرا به خاک اندازد.
صحیفه سجادیه جان
می‌فرماید روزگارم مرتع و چراگاه شیطان شود. در ثانیه به ثانیه عمرم در حال چریدن باشد، از من بکاهد و فربه شود. آنقدر بچرد این حیوان گرسنه کینه‌جوی تمامیت‌خواه که از گیاه و سبزی و خرمی تهی شوم. باد بی‌بَر بوزد و آفتاب بسوزاند و رها شوم. امان از روزی که رها شوم. بشوم برّ بیابان. لم یزرع.
ربّی أعوذ بک من شرّ الشیطان الرجیم