دیشب گوشی جدید یادآوری کرد سال ۹۰، آبانش مشهد بودی. فکر نمی‌کردم گوشی جدید عکس را از اندرون پرونده‌های تحت گوگل بکشد بیرون برای خودشیرینی، ولی کرد.
قبلترش آقای سلیمانپور عزیز پیام جمعی فرستاد که یادتانم پیش امام رئوف علیه‌السلام. بعد این عکس. از آخرین عکسهای ایستاده‌ام کنار امیر.
سعی می‌کنم به قشنگی‌اش فکر کنم و باقی بقایمان باشد. قشنگی‌اش علاوه بر ایستاده بودنم کنار مرد مهربانم، که دو پیام با چند ساعت فاصله از مشهد جان است. وقتی یادم می‌کند.
وقتی یادم را به ذهن نیکان می‌اندازد. وقتی به نیکویی یادمان می‌کند، قشنگ نیست پس چیست؟
بترکد چشم حسود هم به حق امام رئوف علیه‌السلام ان‌شاءالله.