الإمامُ زینُ العابدینَ علیه السلام ـ فی وصیَّتِهِ لابنِهِ الباقِرِ علیه السلام ـ : إیّاکَ و مصاحَبَهَ القاطِعِ لِرَحِمِهِ؛ فإنّی وَجَدتُهُ مَلعونا فی کتابِ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ فی ثلاثِ مَواضِعَ .
امام زین العابدین علیه السلام ـ در سفارش به فرزند بزرگوارش حضرت باقر علیه السلام ـ فرمود : بر حذر باش از مصاحبت با کسى که از خویشان خود مى‌برد؛ زیرا من چنین کسى را در سه جاى کتاب خداوند عزّ و جلّ لعنت شده یافتم.
(در آیات : سوره بقره آیه ۲۷ ؛ سوره رعد آیه ۲۵ ؛ سوره محمد آیه۲۲)
خب جناب امام سجاد نازنین علیه السلام، یک وقتی این خویش، ناخویش از آب در می‌آید. نامرد از آب در می‌آید، دمار از زندگی‌ات در می‌آورد. به خونت تشنه می‌شود و جز آسیب و ظلم از او چیزی عایدت نمی‌شود، آیا همچنان باید رفت دید و بازدید کرد، زیر بار ظلمش رفت، آسیبش را به جان خرید؟
قربان شکل ماه شما بروم کاش بودید الان پاسخ مرا می‌دادید که با خویشی که هم‌خون من است اما به خون من تشنه است چگونه صله رحم کنم و خودم را به آن راه بزنم که مبادا مورد لعن خداوند عزوجل قرار بگیرم؟ آخر فدای شما بشوم گیرم مال دنیا و هر چیزی که دنیایی و فانی است در نظر من هیچ اندر هیچ، اما وقتی خویش من آن را جدی می‌گیرد و مرا به خاک سیاه می‌نشاند چگونه صورت نامبارک و صوت نامیمونش را تحمل کنم؟
احتمالاً جوابتان این است که رضایت خدا، که رضوان خدا. که آن دنیا نعمت‌ها و لذت‌های بهشتی پاسخ این تحمل شما، من یکی نمی‌توانم. امیدوارم همانطور که خودش فرموده به اندازه بام هر کسی برف عایدش می‌شود، از ما بیش از این انتظار نداشته باشد. چون کرده‌ایم آنچه کردنی بود و دیده‌ایم آنچه دیدنی بود.
خودش هم که علیم بذات الصدور است.