کامنتینگ غیرفعال است.   این ماه رمضان که برسد به انتها، دو سال است که راه نرفتن که هیچ، نایستاده‌ام. درد ناگهان از اردیبهشت آمد نشست بیخ لگنم، جایی که پای عروسک کودکی‌هامان را بزرگتری جا می‌انداخت و کم‌کمَک راه رفتن و بعدتر ایستادن حتی نتوانستم. تا شبهای بی‌خوابی از درد که امیر گوش به…Continue reading بر خنگِ راهوار زمین

الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یَعْرِفُونَهُ کَمَا یَعْرِفُونَ أَبْنَاءهُمُ الَّذِینَ خَسِرُواْ أَنفُسَهُمْ فَهُمْ لاَ یُؤْمِنُونَ ﴿۲۰ انعام﴾ کسانى که کتاب [آسمانى] به آنان داده‌‏ایم همان گونه که پسران خود را مى‌‏شناسند او [=پیامبر] را مى‌‏شناسند کسانى که به خود زیان زده‌‏اند ایمان نمى‌‏آورند (۲۰)

آنجایی که دولت‌آبادی، در صفحات پایانی جلد دوم «روزگار سپری شده مردم سالخورده» از یکبارگی درد در پای سامون می‌نویسد تا به انتها، خصوص آنجا که می‌گوید «چشمِ تنگْ سنگ را هم می‌ترکاند!».

إِنَّ اللَّهَ لاَ یَسْتَحْیِی أَن یَضْرِبَ مَثَلًا مَّا بَعُوضَهً فَمَا فَوْقَهَا فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُواْ فَیَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ وَأَمَّا الَّذِینَ کَفَرُواْ فَیَقُولُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلًا یُضِلُّ بِهِ کَثِیرًا وَیَهْدِی بِهِ کَثِیرًا وَمَا یُضِلُّ بِهِ إِلاَّ الْفَاسِقِینَ ﴿۲۶﴾ خداى را از اینکه به پشه‏‌اى یا فروتر [یا فراتر] از آن مثل زند شرم…Continue reading اجعلنی اتَدَبّرُ آیاتهِ و احکامهِ …*