آه آزادی! تو چقدر خوبی!*

از آن شبی که خبر شهادتِ «آیات القرمزی» شاعره‌ی بحرینی را شنیده‌ام [گیریم که خبر تکذیب شد و هنوز زنده در بندِ اسارت است] به این فکر می‌کردم، که حقیقتاً چه معیاری برای سنجش در نظام سیاسی جهان حاکم است و اصولاً آزادی چند تعریف دارد و مبارزه برای آزادی، باید از جانب چه کسانی ارزش‌گذاری شود و تعیین صلاحیت شود تا مثلاً تندیس ندا آغاسلطان فرت و فرت رونمایی شود، ولی در مورد آیات‌هایی که هر روز در بحرین و یمن و الی غیر، مورد تعرض و شکنجه و هتک حرمت واقع می‌شوند، اینگونه سکوت پیشه کرده باشند؟

می‌دانم! هر چه که هست زیر سر شیرین جانِ عبادی است! هر چه باشد به زیر و بم این نظام کثیف آشناست و باهاشان نان و نمکی خورده است تا بتواند در اسرع وقت، نسبت به احقاق حق شهدای جنبش مثلاً اصلاح‌طلب ایران(؟) واکنش مثمرثمر از خود نشان بدهد و اینطوری می‌شود که این آیات‌ها، در سکوتِ جوامع بشری که دم به دقیقه در خصوص زنان و آزادی و هزار کوفت و زهرمار دیگر در بوق و کرنا می‌دمند، زجرکُش می‌شوند و ککِ کسی هم نمی‌گزد.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

* نام داستانِ زیبای روزهای کودکی‌ام.

** فارغ از هر گرایش سیاسی و اجتماعی که دارید، اصلاً در این مورد فکر کرده‌اید که واقعاً چرا؟

*** با تشکر از آلفونسوی(+) عزیز بابتِ ارسال تصاویر.