می‌دانی؟ عاقبتِ تمام مردهای بزرگِ تاریخ همین است: تنهایی. اگر عاقبتِ تو و فرزندانت، غیر از این بود، باید در حقانیّتِ تو شک می‌کردم. نه اینکه تنها «تنها» ماندنِ شما و اهل‌تان ملاکِ بزرگی‌تان باشد، نه! اما با تمام آن همه نیکویی و والایی و علوای ذات و سرشت و اداره‌ی نفس و هوی و هوس، که باز هم تنها مانده باشید و مردمی که ایمان داشته‌اند به خصایص منزه‌اتان، از ترس و طمعِ دنیا، رهاتان کرده‌اند، خود همین بس که تاریخ همیشه مردانِ بزرگ‌اش را «تنها» می‌خواهد.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
* هرگز نشد باور کنم این(+) تصویر تو باشد. من خودم در خواب دیده بودم‌ات. هرگز این تصویر تقارنی با آنچه من دیده بودم نداشت. هرگز باور نکردم این صورتِ تو باشد. نبود هم. نیست هم.