میان
آموخته‌هایم دنبالِ علتی منطقی هستم، برای توجیح این همه خشونت، نه تنها در ایران،
در تمام دنیا. توجیحی نه حتی علمی، که غیرعلمی، فرا علمی. چه می‌گویم؟ گیجم. دارم
به کشتن‌ها و تجاوزها و گردن‌کشی‌ها و خنجرها و چاقوها و باتوم‌ها و زنجیرها و
شوکرها فکر می‌کنم و به اسید. به اینکه چه اتفاقی در جهان افتاده است که خشونت تا
بدین پایه نهادینه شده است که نمی‌شود روزی با خبر دستگیری و کشت و کشتار و قتل و
تجاوز و هتک حرمت و اختلاس و اعدام و شلاق و فلان به شب نرسد و فردا صبح که بیدار
شدی دوباره و دوباره و دوباره … دروغ!
نمی‌دانم
خبر کشته شدنِ یک خرس ماده و دو توله‌اش را شنیده‌اید؟ فیلم‌ش را تماشا کرده‌اید؟
ضجه‌های توله خرس شکم دریده را روی سینه‌ی مادر غرق در خون شنیده‌اید؟ و شنیده‌اید
که قاتل شان یک معلم پرورشی است؟ که با قید وثیقه آزاد شده است؟ که نماینده‌ی
سمیرم تهدید کرده است رسانه‌ها را؟ که من نمی‌دانم، نمی‌توانم بفهمم داریم به کجا
کشیده می‌شویم؟ انتهای این همه خشونت کجاست؟ منشأ این همه قساوت کجاست؟ چیست؟
دارم
میان آموخته‌هایم دنبالِ علتی می‌گردم. برای توجیح علمی این پدیده، برای تعریفِ
علمی این همه، برای اینکه بدانم چرا؟
اخبار مرتبط: صحنه های دلخراش کشتار خرس مادر و توله ها (صحنه‌ها دلخراش است، اگر طاقت ندارید دست نگاه‌دارید.)
تهدید رسانه ها توسط نماینده سمیرم/ آزادی قاتل خرس های سمیرم با قید وثیقه