نمای
بسته از صورت شهرزاد. شهرزاد قصه‌گو. شهرزاد ـ یا هم شازده کوچولو ـ و جزیره‌اش
احاطه شده در آب.
شهرزادی
که مثل همه نیست. دروغ نمی‌گوید. مهربان است. آرام و کوچک و شکستنی است در برابر
پدری که نقشش را امیر جعفری بازی می‌کند. و شهرزادی که گم می‌شود.
«قاعده
تصادف» فیلم ساده، بی‌جنجال، بدون اتکا به شعار، تر و تمیز و زیباست. اما موقع
تماشای فیلم هی با خودت می‌گویی چرا امیر جعفری برای نقش پدر شهرزاد انتخاب شه
است؟ چرا واقعاً؟
امیر
جعفری بزرگترین و برجسته‌ترین نقطه‌ی ضعف فیلم است.
و می‌توانید
تصور کنید در معیت امیر نشسته بودم به تماشای فیلمی که مرتب شخصیت‌ها کسی را صدا
می‌زدند «مارتین»؟!
یک فیلم دیگری را هم دیدیم که من بیشتر فیلم را خواب بودم. دوباره که در هوشیاری دیدم درباره‌اش می‌نویسم.
چند وقت پیش تهیه‌کنندگان محترم فیلم «ملکه» اکران خصوصی برای بیماران ام‌اسی گذاشته بودند که از شانس قسمت اعظم فیلم را خواب بودم و چون فرصت تماشای مجدد فیلم نداشتم در موردش ننوشتم. بعلی.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
* انگار لازم به ذکر است خواب‌های من به خاطر دوز بالای باکلوفن، تیزانیدین و گاباپنتین است. نه تنبلی.