إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُکُمْ أُمَّهً وَاحِدَهً وَأَنَا رَبُّکُمْ فَاعْبُدُونِ (۹۲) وَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُم بَیْنَهُمْ کُلٌّ إِلَیْنَا رَاجِعُونَ (۹۳)**
قبلاً در یکی از پست‌ها نوشته بودم (+) که یکی از اسماء بسیار رایج الهی در زبان عبری در تورات، «رحمانا» است. از وقتی این را فهمیده‌ام، متوجه شده‌ام در اکثریت غالب آیاتی که خداوند دارد با یهود و نصارا محاجه می‌فرماید علی‌الخصوص در سوره مریم و ابراهیم، بیشتر و می‌توان گفت فقط از نام مبارک «رحمن» استفاده می‌نماید.
در آیه‌ی ۱۰۹ سوره‌ی اسراء می‌فرماید:
قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمنَ أَیًّا ما تَدْعُوا فَلَهُ الأْسْماءُ الْحُسْنى وَ لا تَجْهَرْ بِصَلاتِکَ وَ لا تُخافِتْ بِها وَ ابْتَغِ بَیْنَ ذلِکَ سَبِیلاً
بگو [او را] چه الله بخوانید چه رحمان، هر چه بخوانید او را نام‌هاى نیک است، و نمازت را نه بلند بخوان و نه آهسته، و راهى میانه آنها برگزین.
_________________________
* آیه ۱۳ سوره صافات: و چون به آنان تذکّر داده می‌شود، متذکّر نمی‌شوند.
** آیاتی از سوره انبیا: (ای مردم!) بی تردید این امت شما امتی یگانه است و من پروردگار شما هستم پس تنها مرا پرستش کنید (۹۲) ولی مردم کارشان را به تفرقه کشاندند. همه آنان سرانجام به سوی ما باز می‌‌گردند (۹۳)