ملکی‌ست بی‌کسی که آنجا غریب/ یأس گر می‌شود شهید ستمکش نمی‌شود*

المیرا نوشته:«اما بهرحال این بیست و دوسال بیشتر یک درس خیلی خیلی جانانه داده. همه چیز عبور میکند و ما هم عبور میکنیم حتا کینه هم به اندازه ی عشق سوزان، چنان ته نشین میشود انگار کسی هندوانه را خورده پوستش را انداخته بعد دوباره تشنه شده پوست  را هم خورده حالا چه کسی میفهمد آنجای خاکستر،  سرد کینه یا عشق است، یا هر دریافت شناختی دیگر؟»‌

* بیدل / تیتر نوشته المیرا