اژ وبلاگ آیدا کارپه‌دیم رسیدم به یک وبلاگی. البته اولین بار نیست. اما گرفتارم کرده است و هر روز چندتایی از پست‌های قدیمش را می‌خوانم. لینک نمی‌دهم چون حسودم و فعلاً با حسادت می‌خوانم که چطور راحت و بی‌دغدغه و باک می‌نویسد و فحش و فضاحت می‌کشد و منکر و فسقی را مرتکب می‌شود و خصوصاً برخورد و رفتارش با نقاشی و تمرینات سفت و سختش اعصاب نمی‌گذارد برایم. آدم بیماری است و خب بیماری‌اش را دارد پخش می‌کند در من. پس اگر لینک نمی‌دهم فقط حسادت نیست، دارم لطف می‌کنم به شما.
همین دیگر.