مرگ بر آمریکا. البته خودش که اعضا و جوارحش آمریکایی نیست که. چینی هم هست. جاهای دیگر هم شاید. هر چی. خوشحال شدم دیگر خاموش شد، بعد از پنج شش سال می‌شود بروم سراغ نوکیای محبوبم. سیم‌کارت را زدیم به بلک‌بری جان، شماره‌ای نبود که نبود. کار با کلیدهای دلبر بلک‌بری جان هم که اصل مرگ بر آمریکاست لامصب، برایم مقدور نیست. دنبال باطری هستیم و اگر نشد گوشی نو بگیرم. چطوری می‌شود دل کند البته از این شکوه پا بر جاه؟
القصه، نشد گویا امیر آنقدر نشست زیر و رویش کرد تا دوباره روشن شد. خیلی علاقه دارند به ماندن. کلاً ماندن از نماندن بهتر. حتی مرگ بر آمریکا. متنی که دیروز نوشتم طولانی است. یادم نیست تمام کرده بودمش یا نه. فعلاً گفتم یک تک پا بیایم سر بزنم یک مرگ بر که نوشتم، یک زنده باد ایران بنویسم تا ببینم هنوز امیر مصمم هست گوشی بخریم یا نه.