این بند ۶ از موتیفاتی است که سال ۸۸، طی هجمه‌های طرفداران جنبش سبز به من نوشته‌ام(+):
«شایعه» دروغی است که «اشاعه» پیدا می‌کند. «شایعه»، بزرگ‌ترین، کارآمدترین، اغواکننده‌ترین و نیرومندترین ابزار ترور سیاسی است. «شایعه»، رذیلانه‌ترین، ضدانسانی‌ترین و استعمارگرانه‌ترین ابزار استحمار است. «شایعه» همان ابزاری است که دنیای بزرگ، محیط و منبسط ارتباط جمعی را در کنترل خود دارد. «شایعه» ترفندی است که نیروها را به جنبش در می‌آورد و طوفان‌ها را برمی‌انگیزد، دودمان‌ها را بر باد می‌دهد، ارقام بازارهای بورس را بالا و پایین می‌کند، و توازن عرضه و تقاضا را به هم می‌زند. «شایعه» همان خبر کذبی است که جبهه‌ی مغلوب برای تهییج نیروهای از نفس افتاده‌اش به کار می‌بندد تا موازنه‌ی جنگ را به نفع خود تغییر دهد.
«شایعه» گستردن «دروغ» است. «شایعه» تمام موجودیت «قوچعلی و جوجه خروسهایش» است!
توضیح: قوچعلی و جوجه خروسهایش نام کتاب داستانی از شریعتی است.
در اینجا می‌توانید عکسهایی از حوادث سال ۸۸ و رفتار جنبشی‌ها با پلیس را ببینید(+) حالا برخورد نیست. تهاجم است. کشتار است.